زیر بار ستمت می میرم

روی در روی غمت می میرم

شغل عشق تو چنان کرد مرا

کایمن از مدح و ذمت می میرم

زندهٔ بی سر از آنم که چو شمع

سر خود بر قدمت می میرم

حرمت گرچه مرا روی نمود

روی سوی حرمت می میرم

آستین چند فشانی بر من

که میان حشمت می میرم

آستینت چو علم کرد مرا

زار زیر علمت می میرم

تا شدم زنده دل از خط خوشت

سرنگون چون قلمت می میرم

به ستم رزق هرگه که دهی

می خورم وز ستمت می میرم

دم عیسی است تورا وین عجب است

تا چرا من ز دمت می میرم

من بمیرم ز تو روزی صد بار

تا نگویی که کمت می میرم

لیک چون لعل توام زنده کند

زین قدم دم به دمت می میرم

درده از جام جمت آب حیات

هین که بی جام جمت می میرم

بی تو گر زنده بماندم نفسی

هر نفس لاجرمت می میرم

کرم عشق تو دیده است فرید

بر امید کرمت می میرم